علی کردی را در سفر وزیر صمت به بروجرد دیدم ، زمانی که از اختراع و محصولش برای وزیر صمت صحبت می‌کرد و از وی تقاضا کرد راهکاری برای بازار محصولش بیاندیشد، برایم جالب بود جوانی که با چند بیماری از جمله ام اس و بیماری قلبی دست و پنجه نرم می‌کند تا این اندازه انگیزه و پشتکار داشته باشد، طبع و روحیه او می‌تواند الگویی برای افرادی باشد که همواره از بیکاری و مشکلات ناله می‌کنند.

نخواستم مصرف کننده باشم

او می‌گوید: اولین دلیلی که باعث شد به سمت تولید و کارآفرینی پیش بروم و بر بیماری و مشکلات غلبه کنم، این بود که هیچ‌گاه قانع نبودم که مصرف کننده باشم و چند نفر درگبر من باشند.

غرورم اجازه نداد دستم را جلوی دیگران دراز کنم، گفتم اکنون که من زنده‌ام و باید آدم متفاوتی  نسبت به دیگران باشم.

دوست داشتم خودکفا باشم، از طرفی ما درهشت سال دفاع مقدس جوانانی را داشتیم که جان خود را از دست دادند، دایی من شهید شد، پدرم جانباز است و ریالی  از بنیاد شهید حقوق نمی‌گیرد، می‌گوید من برای دفاع از وطنم رفته‌ام.

اینها را که دیدم سعی کردم آدم معمولی نباشم، با توجه به بیماری‌هایی که  با آنها دست و پنجه نرم می‌کنم اما می‌خواهم خدمتی به جامعه کرده باشم نه اینکه منتظر باشم تا کسی به من کمک کند.

کردی از اختراعی که منجر به تولید شد برای ما می‌گوید: من آدمی نبودم که با زبان مرگ برآمریکا بگویم بلکه با اختراعم مقابل آمریکا ایستادم، پنج سال پیش مواد شوینده‌ی تولید کردم که نه تنها با تولید شرکت آمریکایی برابری می‌کند بلکه به لحاظ کیفیت و قیمت هم بسیار مناسب است.

قیمت مشابه محصول شوینده‌ی که من با عنوان بلجه تولید کرده‌ام ۱۳۰ دلار است در حالی که قیمت محصول من که کاملا گیاهی است اکنون ۳۵ هزار تومان است.

وی می‌گوید: سرمایه اولیه من برای شروع کار تنها سی هزار تومان بود، در این مسیر اما سختی‌ها و مشقت‌های فراوانی را متحمل شدم، برای شروع به دانشگاه آزاد مراجعه کردم  تا آزمایشگاه را در اختیارمان بگذارند اما قبول نکردند، اما دانشسرا کشاورزی موافقت کردن و سوله‌ی را در اختیار ما قرار دادند.

اینقدر دستان خودمان را زیر ماشین‌ها سیاه کردیم تا ببینیم آیا محصولمان مورد قبول بازار می‌شود و بالاخره توانستیم موفق شویم، برای ثبت اختراع، گواهی بهداشت و مجوز سازمان صمت هم واقعا شرایط سختی را گذراندم.

این مخترع جوان می‌گوید: اکنون هشت نفر از بیماران ام اسی در کارگاه ما مشغول به کار هستند، شرط اشتغال در کارگاه وجود بیماری ام اس است زیرا نخواسته‌ام این بیماران دستشان جلوی دیگرن دراز باشد.

خیلی ها در آغاز راه که سختی‌ها را دیدند به من گفتند رها کن و ادامه نده اما قبول نکردم و گفتم نمی‌توانم تک خوری کنم می‌خواهم  چند نفر دیگر سر این سفره بنشینند، من هیچگاه از کار و فعالیت با وجود بیماری خسته نشده‌ام همه خستگی من از خستگی است.

او می‌گوید: نکته‌ای که دلم می‌خواهد به جوانان به ویژه بیماران ام اسی بگویم این است که «علی کردی» علاوه بر بیماری ام اس بیماری لاعلاج دیگری هم دارد، اما باز هم خدا را شکر می‌کنم که بدتر از این نشده‌ام، امید دارم و برای آینده برنامه‌ریزی می‌کنم، اینکه بخورم و بخوابم و منتقد وضع موجود باشی دردی را دوا نمی‌کند.