مروری بر انتخابات دوره نهم مجلس شورای اسلامی در بروجرد/ ظهور جبهه پایداری

محمد گودرزی(الف.فرهیخته)- نُه ماه پس از روی کار آمدن اولین دولت محمود احمدی­ نژاد، «شورای حُکام آژانس بین­ المللی انرژی اتمی» که خواهان تعلیق تمامی فعالیت­ های غنی­ سازی اورانیوم در ایران بود، در ۱۸ اسفند ۱۳۸۴ پرونده هسته ­ای ایران را به «شورای امنیت سازمان ملل متحد» ارجاع داد.

شورای مذکور برای واداشتن ایران به تعلیق غنی ­سازی اورانیوم، از دوم دی ماه ۱۳۸۵ تا ۱۹ خرداد ۱۳۸۹ با صدور شش قطعنامه، تحریم­ های اقتصادی گسترده و مهمی را درباره کشور ما به اجرا گذاشت. برابر آخرین قطعنامه (قطعنامه تحریمی شماره ۱۹۲۹) ایران از سرمایه ­گذاری در خارج از کشور در فعالیت­ های حساس هسته ­ای و سرمایه­ گذاری مرتبط با موشک بالستیک که توانمندی ساخت سلاح هسته ­ای را داشته باشد منع شد.

دولت­ های خارجی حق فروش یا انتقال هشت سلاح سنگینِ تانک، خودروهای زرهی جنگی، توپخانه، هواپیمای جنگنده، بالگردهای تهاجمی، ناو، موشک یا سیستم موشکی به ایران را نداشتند و سپاه پاسداران و شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی هدف تحریم­های تازه­ای قرار گرفتند.[۱]

با افزایش فشارهای بین ­المللی، دولت بریتانیا بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران را تحریم کرد. متقابلاً نمایندگان مجلس شورای اسلامی در ۶ آذر ۱۳۹۰ دو فوریتی طرحی را به تصویب رساندند که بر اساس آن دولت مکلف بود سطح مناسبات سیاسی با کشور انگلستان را تا حد کنسولی کاهش دهد. همان روز علاءالدين بروجردي رئيس «کميسيون امنيت​ ملي و سياست خارجي» مجلس و يکي از طراحان اين طرح، طی سخنانی در مجلس از «کارنامه سیاه» بریتانیا در قبال ایران یاد کرد و نقش سفارت انگلیس در تهران و تلوزیون دولتی انگلیس (BBC) در «فتنه ۸۸» را بسيار مخرب دانست و از وزارت خارجه ایران خواست که سفیر انگلیس را اخراج کند.[۲]

دو روز بعد، در هشتم آذرماه گروهی از دانشجویان در مقابل سفارت بریتانیا تجمع کردند و با حمله به مجتمع سفارت، پرچم بریتانیا را پایین کشیدند و به ساختمان‌های اداری و خانه دیپلمات‌ها و شخص سفیر خساراتی وارد کردند. فردای آن روز بریتانیا روابط دیپلماتیک خود با ایران را قطع کرد و به کارکنان سفارت ایران در لندن ۴۸ ساعت مهلت داد تا خاک این کشور را ترک کنند.[۳] در حالی که مجلس هشتم ماه‌­های پایانی خود را می­‌گذرانید، آینده روابط خارجی ایران با کشورهای غربی پرسش­ برانگیز شده بود. اما با وجود همه فشارهای سیاسی و اقتصادی خارجی، این ماجرای انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری بود که به عنوان چالشی بزرگ برابر نظام جمهوری اسلامی ایران قد کشید و عرض اندام کرد.

    در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که در ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ برگزار شد چهار نامزد حضور داشتند؛ محمود احمدی­ نژاد و محسن رضایی از چهره­های شاخص اصول­گرایان و میرحسین موسوی و مهدی کروبی از جناح اصلاح ­طلبان. اما برخلاف دوره ­های پیشین، انتخابات به رقابت مرسوم و سنتی دو جناح محدود نشد و ابعاد بسیار فراتری به خود گرفت. در حالی که احمدی­ نژاد شعارهای دوره پیش را سر می‌­داد و می­‌کوشید نظر توده­‌های مردم را به سوی خود جلب کند، سه نامزد دیگر، سیاست­های دولت او و به ویژه آمار و ارقامی را که در رشد اقتصادی کشور ارائه می‌­داد به نقد ­کشیدند.

در صف­ آرایی انتخابات، علاوه بر احزاب و گروه­های منسوب به اصلاح ­طلبان، بخش­­ هایی از اصول­گرایان، همراه بسیاری از احزاب، گروه­ها و شخصیت­هایی که خارج از چارچوب شناخته شده حاکمیت جمهوری اسلامی جای داشتند، به جمع منتقدان رئیس ­جمهور مستقر، احمدی­ نژاد پیوستند و مردم را به مشارکت حداکثری در انتخابات و رأی دادن به نامزدهای مخالف او دعوت کردند.

در این میان، پوشش گستردة خبری و رسانه‌­ای رقابت­‌های انتخاباتی در فضای مجازی و همزمان، در شبکه­‌های مختلف سیمای جمهوری اسلامی و ده­ها شبکه ماهواره­ای فارسی ­زبان خارج از کشور که در دسترس همگان بود، به شکل بی­سابقه ­ای شور و اشتیاق عمومی را شعله­ ور ساخت و زمینه را برای برپایی پُرشورترین انتخابات تاریخ معاصر ایران فراهم آورد.

به رغم این و برخلاف تمایل مجریان انتخابات، روند حوادث، فضای حاکم بر انتخابات را به شدت دوقطبی، ملتهب و شکننده ساخت. در چنین فضایی اعلان نتایج رسمی انتخابات، که از پیروزی محمود احمدی ­نژاد خبر می‌­داد، مورد اعتراض دیگر نامزدها قرار گرفت و سخن از «تقلب گسترده و سازمان­‌یافته» به میان آمد. رویدادهای بعدی، همراه با موضِع­‌گیری­‌های مداخله­‌جویانه برخی کشورهای غربی، بر پیچیده‌­تر شدن و وخامت اوضاع افزود.

با دعوت میرحسین موسوی و کروبی، اعتراضات به نتایج انتخابات در شهرهای بزرگ به شکل راه­پیمایی­‌های بی­‌سابقه ادامه یافت. بر اثر درگیری­های خیابانی در تهران، عده‌­ای کشته و مجروح شدند و شمار زیادی، از جمله چهره‌­های سرشناسی از اصلاح‌­طلبان بازداشت و زندانی شدند.

دامنه سلسله اعتراضات خیابانی که رهبر جمهوری اسلامی به آن عنوان «فتنه» داد[۴]و معترضان «جنبش سبز» لقبش دادند تا بهمن ماه ۱۳۸۸ ادامه یافت و با حبس خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی به پایان رسید.[۵] با این وصف، حوادث پس از انتخابات پُرشوری که می‌­توانست شیرین‌­ترین خاطره از مشارکت مردمی در تاریخ انقلاب اسلامی باشد، به تجربه‌­ای تلخ و پُرهزینه برای کشور و ملت ایران تبدیل شد و بیش از هر عامل دیگری، بر انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی تأثیر گذاشت.

   انتخابات مجلس نهم صحنه رقابت نزدیک به ۳۲۰۰ نفر برای دستیابی به ۲۹۰ کرسی مجلس بود. در این انتخابات، نزدیک به دو هزار نفر رد صلاحیت شده یا انصراف دادند که بسیاری از ردصلاحیت‌شدگان در زمره نامزدهای اصلاح‌طلب و مستقل بودند.

اصلاح‌طلبان علاوه بر چالش‌های ناشی از عدم احراز صلاحیت از سوی شورای نگهبان، با فقدان تشکلات سازمانی در انتخابات روبرو بودند؛ «جبهه مشارکت ایران اسلامی» و «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران» که از اصلی‌ترین تشکل‌های سیاسی اصلاح‌طلبان به شمار می‌آمدند یک سال قبل از انتخابات منحل اعلام شدند. سایر احزاب اصلی اصلاح‌طلبان نظیر «مجمع روحانیون مبارز»، «مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه» و «کارگزاران سازندگی» به واسطه نداشتن تعداد کافی نامزدِ تأیید صلاحیت شده، از ارائه لیست انتخاباتی خودداری کردند. از میان اصلاح‌طلبان، تعدادی نیروهای جوان­تر و ناشناخته تحت عنوان «جبهه مردمی اصلاحات» همراه شمار اندکی از افراد مشهور این جناح در «جبهه مردمسالاری» و «خانه کارگر» وارد عرصه انتخابات شدند.[۶]

   در غیاب اصلاح‌­طلبان، اصولگرایان که پیش از این دچار انشقاق و چند دسته‌­ای شده بودند با انتشار فهرست­‌های جداگانه­ وارد صحنه انتخابات شدند. مهم‌­ترین این فهرست­ها از سوی «جبهه متحد اصول­گرایان» و «جبهه پایداری انقلاب اسلامی» تنظیم شده بود. «جبهه متحد اصول­گرایان» با محوریت آیت­اله مهدوی­ کَنی فعالیت خود را آغاز کرد و سعی داشت با تعریف و تدوین «مفهوم و منشور اصولگرایی» و تشکیل «کمیته وحدت اصولگرایان»، زمینه اتحاد حداکثری آنها را فراهم کند،[۷]تلاشی که به دلیل عدم استقبال بخش­‌هایی از اصول­گرایان ناکام ماند.

   «جبهه پایداری انقلاب اسلامی» را آن دسته از اصول­گرایانی تشکیل دادند که به تعبیر خود: «تحت رهنمود و هدايت فقيهان وارسته»[۸] قرار داشتند و با «پایبندی كامل به شاخص­‌هاي مكتب امام خمینی (ره) و عدم همراهي و يا سكوت در قبال فتنه ۱۳۸۸، با جريان انحرافي[۹] كوچكترين همراهي و موافقت نداشتند و تابع احزاب باطلي چون جريان كارگزارانِ غرب­زده و اصلاح­طلبانِ دين­ستيز» نبودند.[۱۰]

   در نتیجة انتخابات دورة نهم، اکثریت کرسی­های مجلس در اختیار گروه­های اصول­گرا قرار گرفت هرچند، آنها وحدت و یکپارچگی سابق خود را از دست داده بودند.

انتخابات مجلس نهم در بروجرد   

   در آستانه انتخابات مجلس نهم در بروجرد، از دو تشکل مهم و تأثیرگذار اجتماعی «انجمن بروجردی­‌های مقیم تهران» و «شرکت حمایت از تولیدکنندگان صنعت و کشاورزی» دیگر خبری نبود. نشست‌­های موسمی انجمن بروجردی­‌ها در تهران از زمستان ۱۳۸۷ بکلی تعطیل و انتشار صدای زاگرس، فصلنامه انجمن پس از یازده شماره متوقف شد.[۱۱] تحت تأثیر تحریم­های بین ­المللی و مشکلات کلانِ اقتصادی کشور به ویژه فشار مضاعف بانک­ها، فعالیت شمار زیادی از ۱۱۰ واحد تولیدی زیرمجموعه «شرکت حمایت از تولیدکنندگان صنعت و کشاورزی» به حالت نیمه­ تعطیل یا تعطیل درآمده بودند[۱۲]و اعضای این شرکت توان و مجالی برای حضور در عرصه فعالیت­های اجتماعی نداشتند.

«مجمع مشورتی فرهیختگان بروجرد» که برای چندین سال مانند یک پارلمان قدرتمند محلی در مسائل شهرستان بروجرد مقتدرانه عمل می­‌کرد و مرکزی برای ایجاد وفاق و همدلی فعالان اجتماعی، نمایندگان و مدیران اجرایی شهرستان بروجرد شناخته می‌­شد، تعطیل شده بود. حتی فعالیت‌­های شخصیت اثرگذاری مانند محمدرضا حافظی، رئیس «انجمن بروجردی­های مقیم تهران» و رئیس «مجمع مشورتی فرهیختگان بروجرد» در سازمان مردمیِ رو به گسترش «مجمع خیرین مدرسه­ساز کشور» در تهران متمرکز شده بود و او –مانند سال­های گذشته- حضور مؤثری در مسائل اجتماعی بروجرد نداشت.

علاوه بر اینها، حوادث مربوط به انتخابات دوره دهم ریاست­ جمهوری در خرداد ۱۳۸۸[۱۳] گروه‌­ها و شخصیت­‌های اصلاح طلب شهر را به حاشیه رانده بود به گونه‌­ای که برای اولین بار، نام هیچ­یک از منسوبان این جناح در فهرست نامزدهایی که صلاحیت حضور در انتخابات این دوره را احراز کرده بودند، دیده نمی­‌شد.

در فضای رسانه ­ای مطبوعات محلی نیز، از طرح دیدگاه‌­ها یا معرفی زود هنگام نامزدها و رقابت­‌های انتخاباتی مجلس نهم تقریباً خبری نبود؛ تا ۴ اسفند ۱۳۹۰ یعنی یک هفته مانده به روز انتخابات، تنها مطلب مرتبط با انتخابات که در پیغام بروجرد، قدیمی‌­ترین روزنامه محلی شهر منتشر شد، آگهی حمایت ورزشکاران بروجردی از نامزدی علاءالدین بروجردی و سیدمحسن یحیوی بود.

پس از انتخابات شورانگیز مجلس ششم، این نخستین بار بود که چنین سکوت و آرامشی بر فضای کلی انتخابات مجلس در بروجرد حاکم شده بود. از طرفی، فهرست ۱۶ نفری نامزدهای تأیید صلاحیت شده از حوزه انتخابیه بروجرد از حضور بلامنازع چهره­‌های اصول­گرا حکایت داشت که به لحاظ جریان­ شناسی سیاسی و حزبی، بیانگر برپایی انتخاباتی آرام و کم­ دغدغه بود. در غیاب اصلاح­ طلبان و شخصیت­ های مستقلِ مشهور و اثرگذار، رقابت اصلی به درون جبهه اصول ­گراها کشیده شده بود که هرچند، رقابتی جدی و نفس­گیر بود[۱۴]و از وجود اختلافات عمیق آنها پرده برمی­‌داشت احتمالاً برای عموم اهالی جذابیتی نداشت.

   در واقع، تجربه همدلی و همراهی علاءالدین بروجردی و سیدمحسن یحیوی، دو نماینده بروجرد در مجلس هفتم، هرگز در دوره­‌های بعدی تکرار نشد. با آن که بروجردی و مقدسی -دو نماینده بروجرد در مجلس هشتم- به جناح اکثریت اصول­گرایان منسوب بودند و یکی رئیس «کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی» بود و دیگری در آخرین سال عمر مجلس بر کرسی ریاست «کمیسیون امور اجتماعی» تکیه داشت، به دلیل وجود اختلاف­ها، هریک به صورت جداگانه و مستقل از دیگری مسائل مربوط به حوزه انتخابیه بروجرد را پی­گیری می­‌کردند هرچند، بُعد تبلیغاتی این پی­گیری­‌ها بسیار فراتر و چشمگیرتر از بُعد اجرایی و ثمربخشی آن بود.

گویی مسئولان دفاتر دو نماینده در اعلان شتابزدة خبرهای نوید دهنده به بروجردی‌­ها با یکدیگر مسابقه گذاشته بودند: افتتاح دفتر راه­ آهن در بروجرد، راه­آهنی که به گفته بروجردی، ارتباط خوزستان به همدان و غرب کشور از طریق ایستگاه دورود و بروجرد را برقرار می‌­کرد[۱۵]، صدور دستور وزیر کشور درباره ساخت کارخانه سیمان در بروجرد[۱۶]، تبدیل بروجرد به منطقه ویژه اقتصادی[۱۷]، تأسیس دانشکده داروسازی دولتی در بروجرد[۱۸]، پرداخت ماهیانه ۲۰۰هزارتومان به جوانان بیکار و جویای کار و خصوصاً داستان قدیمی و تکراری استقلال بروجرد از لرستان و تشکیل استان زاگرس به مرکزیت بروجرد[۱۹] از جمله خبرهایی بود که در روزنامه­ های محلی به نقل از دو نماینده منتخب منتشر ­شد.

انتشار بسیاری از این خبرها، پیش از آن که اجرایی شوند و بروجرد‌‌ی­‌ها نتیجه عملی آنها را ببنند، حساسیت‌­ها و واکنش‌های تندی را در مرکز استان و بعضی شهرهای مجاور در استان همدان برانگیخت. این واکنش­ها نسبت به شخص علاءالدین بروجردی که در دو دوره هفتم و هشتم مقتدرانه بر «کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی» مجلس ریاست داشت، بسی گسترده ­تر بود؛ در حالی که سطح توقعات عموم بروجردی ­ها از این نماینده قدرتمند و پُرنفوذ شهر به شدت بالا بود و بعضاً او را برای محقق نشدن وعده­‌های انتخاباتی پیشین مورد نقدهای جدی و گاه تند قرار می­‌دادند، از دید برخی افراد و گروه­های غیر بروجردی متهم بود که با استفاده از جایگاه خاص و برتر سیاسی­‌اش در کشور، مدیران دستگاه­های اجرایی را تحت فشار می­‌گذارد تا در طرح­‌های توسعه و عمران ملی، امتیازات ویژه‌­ای برای حوزه انتخابیه بروجرد کسب کند!

در نمونه‌­ای از این واکنش‌­ها، نماینده ملایر در مجلس، از بروجردی به دلیل فشار آوردن بر رئیس فرودگاه­های کشور جهت پیشبرد طرح فرودگاه بروجرد به شدت انتقاد کرد.[۲۰] در نمونه‌­ای دیگر روزنامه آفتاب لرستان، در آذر ماه ۱۳۸۸ با نشر کاریکاتوری از علاءالدین بروجردی و نوشتاری اهانت­‌آمیز، تلاش بروجردی‌­ها برای ارتقای جایگاه سیاسی شهر را به سخره گرفت! هرچند با دستور مقام قضایی روزنامه آفتاب لرستان توقیف شد، پس از چندی، هفته­‌نامه بهار بروجرد، به اتهام دامن زدن به اختلافات قومی تعطیل شد و مدیرمسئول آن، مصطفی فرهاد به مجازاتی بسیار سنگین، یعنی محرومیت دائم‌­العمر از فعالیت­‌های مطبوعاتی محکوم گردید! از آنجا که بهار بروجرد در انتخابات مجلس هشتم اصلی­‌ترین ارگان تبلیغاتی بروجردی بود و بیش از هر نشریه محلی دیگری، خبرهای مربوط به ارتقای جایگاه سیاسی شهر را پوشش می‌­داد و دنبال می­‌کرد، این اقدام، نوعی برخورد تلافی‌­جویانه با تلاش‌­های بروجردی تلقی می­‌شد.

   در این زمان علاءالدین بروجردی هدف امواج شایعات تخریب ­کننده دیگری در سطح کشور قرار گرفت که بازتاب گسترده‌­ای در فضای رسانه­‌ای داشت؛ کریمی ­‌قدوسی، نماینده اصول­‌گرای مشهد در مجلس، اتهامات سنگینی مبنی بر ارتباط بروجردی با متهمان «پرونده اختلاس بزرگ سه­ هزار میلیاردی»[۲۱] طرح کرد و از بازداشت فرزند بروجردی در این پرونده خبر داد. به رغم تکذیب خبر توسط محسنی ­اژه­ای، سخنگوی وقت قوه قضائیه[۲۲]و توضیحات بروجردی در پاسخ به اتهامات وارده، روشن بود که نشر چنین مطالبی در رسانه­‌ها و افواه عمومی، بر میزان محبوبیت او تأثیر منفی برجا می‌­گذاشت؛ آرای علاءالدین بروجردی در انتخابات مجلس نهم نسبت به آرای او در انتخابات مجلس هشتم، ۲۰درصد کاهش یافت.

 مرحله اول انتخابات مجلس در ۱۲ اسفند ماه ۱۳۹۰ برگزار شد و علاءالدین بروجردی، با کسب بیشترین آرا در همان مرحله انتخاب شد و هادی مقدسی و بهرام بیرانوند، برای انتخاب نماینده دوم، به مرحله بعدی انتخابات راه یافتند.

از جمله نکات جالب این دوره از انتخابات، ناکامی سیدمحسن یحیوی بود که با علاءالدین بروجردی در فهرست نامزدهای معرفی شده و مورد حمایت «جبهه متحد اصول­گرایان» جای داشت اما با کسب نزدیک به ۱۹هزار رأی به جایگاهی بهتر از رتبه ششم دست نیافت.

در مرحله دوم نیز، بهرام بیرانوند از هادی مقدسی پیشی گرفت و برنده انتخابات شد. حمایت همزمان و سازمان ­یافته «جبهه متحد اصول­گرایان» و «جبهه پایداری انقلاب اسلامی» همراه با پشتیبانی گسترده گروه­های زیادی از ایثارگران، جانبازان، خانواده­ های شهدا، ساکنان مناطق حاشیه شهر و به ویژه اقشار روستایی و عشایری از «حاج بهرام بیرانوند» که خود سابقة جانبازی و وابستگی به خانواده شهدا را داشت در پیشتازی او نسبت به رقیب نسبتاً سرشناسش تأثیرگذار بود. (ادامه دارد)

نتایج نهمین دوره مجلس شورای اسلامی  (مرحله اول)       ۱۲/۱۲/۱۳۹۰

نتایج نهمین دوره مجلس شورای اسلامی ( مرحله دوم )  ۳۰/۲/۱۳۹۱

[۱]– پایگاه اینترنتی دیپلماسی ایرانی، نگاهی به قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران. بازبینی شده در ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ از: www.irdiplomacy.ir/fa/news/1940867

[۲]– پایگاه اینترنتی روزنامه همشهری، بازبینی شده در ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ از: www.hamshahrionline.ir/news/152066

[۳]– پایگاه اینترنتی روزنامه همشهری، بازبینی شده در ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ از:www.hamshahrionline.ir/news/152584

[۴]–  عنوان «فتنه» را رهبر جمهوری اسلامی ایران، اول مرتبه در سخنرانی که در دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری در دوم مهر ۱۳۸۸ داشتند و در نقد آن دسته از نخبگان سیاسی کشور که نسبت به وقایع پس از انتخابات خرداد ۱۳۸۸ سکوت کرده یا به روشنی اعلان موضِع نکرده بودند، به کار گرفتند: «نخبگان و خواص باید در فتنه، با بصیرت به روشنگری جامعه بپردازند و بسیار مراقب باشند، زیرا برخی اوقات سکوت و کنار کشیدن آنان، کمک به فتنه است». (پایگاه اطلاع ­رسانی دفتر مقام معظم رهبری، بازیابی شده در ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ از: www.leader.ir/fa/content/5927)

[۵]– حبس خانگی میر حسین موسوی و مهدی کروبی به دنبال تظاهراتی صورت گرفت که به دعوت آن دو در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ در نقاطی از تهران برگزار شد. این تظاهرات که قرار بود در حمایت از جنبش اعتراضی مردم در تونس و مصر برپا شود مانند تظاهراتی که در روز عاشورای همان سال روی داد، به حرکتی ساختارشکنانه و خشونت­ آمیز علیه نظام جمهوری اسلامی تبدیل شد و توسط رسانه ­های خارجی مورد بهره ­برداری گسترده خبری قرار گرفت. روز بعد، ۲۲۳ نفر از نماینده­ های مجلس در بیانیه‌ای خواستار اشد مجازات برای میرحسین موسوی و مهدی کروبی شدند و با تظاهرات در صحن مجلس، اعدام آنها را خواستار شدند. همان روز، علی لاریجانی، رئیس مجلس هیئت ویژه ­ای را مأمور بررسی جزییات «غائله ۲۵ بهمن» کرد. (پایگاه اینترنتی روزنامه همشهری، بازبینی شده در ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ از: www.hamshahrionline.ir/news/128363/223)

[۶]– پایگاه خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا)، مجلس نهم؛ جلوه‌گری اصلاحات در غیاب اصلاح‌طلبان. بازبینی شده در ۲۹ فروردین ۱۳۹۹ از: www.irna.ir/news/83664999

[۷]– پایگاه اینترنتی خبرآنلاین، جبهه متحد اصولگرایان چیست و چگونه شکل گرفت؟ بازبینی شده در ۲۹ فروردین ۱۳۹۹، از: www.khabaronline.ir/news/201274

[۸]– یک شورای فقاهتی سه نفره بر فعالیت­های اعضای جبهه نظارت دارند تا رفتار آنها را با میزان ولایت فقیه تطبیق دهند. چهره شناخته شده این شورا، آیت­ اله محمدتقی مصباح­ یزدی است. (پایگاه خبری تحلیلی تابناک. در مورد جبهه پایداری بیشتر بدانید. بازبینی شده در ۲۹ فرودین ۱۳۹۹ از: www.tabnak.ir)

[۹]– این عنوان به اسفندیار رحیم ­مشایی، رئیس دفتر و گروهی از نزدیکان احمدی­ نژاد داده شد که به سبب داشتن برخی برداشت ­های مذهبی و ملی­ گرایی خاص، از جناح اصول­گرا کنار زده شدند.

[۱۰]– پایگاه اینترنتی جبهه پایداری انقلاب اسلامی، درباره جبهه پایداری انقلاب اسلامی. بازبینی ­شده در ۲۹ فروردین۱۳۹۹ از: jebhepaydari.ir                              

[۱۱]– آخرین شماره صدای زاگرس، شماره تؤامانِ ۱۱و ۱۲ در پاییز و زمستان ۱۳۸۷ منتشر شد. بیشتر مقالات فصلنامه صدای زاگرس، به موضوعات فرهنگی، تاریخی و اجتماعی بروجرد اختصاص داشت.

[۱۲]– پیغام بروجرد، سال ۱۳، ش ۵۱۵، ۲۷ دی ۱۳۹۱

[۱۳]– برگزاری انتخابات دوره دهم ریاست­ جمهوری در بروجرد بدون جنجال نبود. عصر چهارشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۸۸ طرفداران دو نامزد اصلی، با یکدیگر درگیر شدند که بر اثر آن، برای چندین ساعت نظم عمومی و جریان آمد و شد در خیابان­های شهدا و تختی برهم خورد، گروهی زخمی شدند و خساراتی به اموال عمومی وارد آمد. روز جمعه ۲۲ خرداد انتخابات در فضای آرامی به پایان رسید. با شمارش آرا مشخص شد که بالاترین میزان مشارکت بروجردی­ها در این دوره از انتخابات رقم خورده است؛ مجموع آرای اخذ شده نزدیک به ۱۸۴۰۰۰ رأی بود که تا آن زمان بی­سابقه می­نمود. برابر نتایج اعلام شده انتخابات در بروجرد، محمود احمدی­ نژاد برنده شد هرچند، میرحسین موسوی با کسب ۲۷درصد آرا، نسبت به دیگر شهرهای لرستان بالاترین آرا را در بروجرد کسب کرد. روز دوشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ طرفداران میرحسین موسوی در اعتراض به نتایج انتخابات، مقابل ساختمان فرمانداری در سه­راه نیروگاه تظاهرات کردند. با دخالت نیروهای انتظامی، شماری از تظاهرکنندگان بازداشت شدند. بهار بروجرد، سال ششم، ش ۲۳۱، ۲۷ خرداد ۱۳۸۸، ص ۳  

[۱۴]– این رقابت تا آنجا جدی بود که علاءالدین بروجردی در آستانه انتخابات از عملکرد سجاد معین، معاون استاندار و فرماندار ویژه وقت بروجرد در «نحوه انتخاب جهت­ دار بازرسان صندوق­ های انتخابات» و «تغییر مسئولان ادارات شهر در آستانه انتخابات» به شدت انتقاد کرد و ضمن هشدار به او درباره «رعایت اصل بی­طرفی»، از وزیر کشور خواست در این مورد به فرمانداران تذکر دهد. هفته ­نامه حرف حق، سال اول، ش ۵، ۲۶ بهمن ۱۳۹۰، ص ۱

[۱۵]– بهار بروجرد، سال پنجم، ش ۱۹۵، ۱۲ شهریور ۱۳۸۷، ص ۲  

[۱۶]– بهار بروجرد، سال پنجم، ش ۱۹۶، ۱۹ شهریور ۱۳۸۷، ص ۲

[۱۷]– بهار بروجرد، سال پنجم، ش ۱۹۷، ۲۶ شهریور ۱۳۸۷، ص۲

[۱۸]– بهار بروجرد، سال ششم، ش ۲۲۶، ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۸، ص۶

[۱۹]– فرهنگ بروجرد، سال نهم، ش ۳۳۳، ۷ اردیبهشت ۱۳۹۱، ص ۱

[۲۰]– «حسن ونایی در جلسه علنی امروز ـ دوشنبه اول آذر ۱۳۸۹ ـ مجلس شورای اسلامی در تذکری شفاهی خطاب به شهاب الدین صدر که ریاست جلسه علنی را بر عهده داشت، گفت: شما براساس ماده ۱۷ آئین­نامه داخلی مجلس قسم خورده‌­اید که موظف به رعایت دقیق مفاد آئین­ نامه هستید. وی خاطرنشان کرد: بعضی از روسای کمیسیون­ ها که رئیس شدند، نباید پدر ملت را دربیاورند. رئیس کمیسیون امنیت ملی از جایگاه خودش حقوق یک میلیون نفر [منظور جمعیت استان همدان است] را ضایع می کند، این را باید به چه کسی بگوییم. نماینده ملایر به طرح احداث فرودگاه در یکی از شهرهای ملایر، نهاوند و بروجرد اشاره کرد و گفت: آقای بروجردی نباید رئیس فرودگاه های کشور را تحت فشار قرار دهد.» (پایگاه اینترنتی خانه ملت، خبرگزاری مجلس شورای اسلامی. بازبینی شده در ۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ از:www.icana.ir/Fa/News)

[۲۱]– در نیمه مرداد ماه ۱۳۹۰ از سوی سیدمحمد جهرمی، مدیرعامل وقت بانک صادرات ایران خبری بی­ سابقه و شگفت­ آور منتشر شد مبنی بر این که سه هزار میلیارد تومان از وجوه بانک‌ها توسط مه­ آفرید امیرخسروی، مدیر عامل «شرکت توسعه سرمایه­ گذاری امیرمنصور آریا» اختلاس شده است. این خبر به سرعت، تیتر اول خبری رسانه­ های داخلی و خارجی شد. با حکم دیوان عالی کشور رسیدگی پرونده به دادستانی تهران واگذار شد. از آن تاریخ به بعد شعبه ششم بازپرسی دادسرای ویژه کارکنان دولت به همراهی چندین قاضی دیگر و با تقسیم کار، رسیدگی به این پرونده را در مرحله تحقیقات مقدماتی انجام دادند. در نهایت چهار نفر از متهمان پرونده «اختلاس سه­ هزار میلیاردی» به اعدام، دو نفر به حبس ابد و بقیه متهمان به حبس از یک تا ۲۰سال محکوم شدند و در مورد دو نفر دیگر حکم برائت صادر شد. پایگاه اینترنتی باشگاه خبرنگاران جوان، مه‌آفرید؛ از اختلاس ۳ هزار میلیاردی تا اعدام جنجالی، بازبینی شده در ۳۱ فروردین ۱۳۹۹، از: www.yjc.ir/fa/news/5295324

[۲۲]–  رسیدگی به ابعاد گسترده پرونده «اختلاس سه­ هزار میلیاردی» پای اشخاص زیادی از جمله چند تن از نمایندگان مجلس و بستگان آنها را به پرونده گشود و حتی خبرهایی مبنی بر بازداشت فرزند علاءالدین بروجردی منتشر شد. اما محسنی اژه‌­ای، سخنگوی وقت قوه قضائیه این خبر را تکذیب کرد و گفت: فرزند ایشان بازداشت نشده است. در عین حال او بدون ذکر نام، احضار برخی از نمایندگان را برای تحقیق در رابطه با پرونده تأیید کرد. روزنامه شرق، ش ۱۴۲۱، ۲۱ آذر ۱۳۹۰، ص ۲

*از خوانندگان گرامی تقاضا دارد، هرگونه نقد و نظر اصلاحی خود را از طریق «ارتباط با ادمین» در کانال «ویروگرد، یادگار ماندگار» به نشانی زیر ارسال کنند: @virugerd