روزهای بروجرد- در سال ۲۰۱۶، دریاهای شمال استرالیا و خلیج برینگ آلاسکا، بدترین امواج گرمایی دریایی را در ۳۵ سال داده‌های ثبت شده‌ی ماهواره‌ای را تجربه کردند. عواقب آن برای اکوسیستم‌های دریایی ناگوار بود. تعداد بی‌شماری از مرجان‌ها در حوالی دیواره‌ی مرجانی بزرگ، آسیب دیده یا مرده‌اند.
آلاسکا یکی از بدترین توده‌های جلبکی مضر را تجربه کرد؛ وجود بیش از حد جلبک‌ها در آب، باعث ایجاد سموم مضری که مانع از زندگی دریایی می‌شوند، شد. آیا این امواج گرمایی دریایی با افزایش دماهای جهانی ارتباط دارد؟ پاسخ این سوال می‌تواند به دانشمندان در ارزیابی احتمال رویدادهای مشابهی که دوباره در آینده رخ می‌دهد، کمک کند.
علیرغم غنای دانش علمی ما در مورد رویدادهای شدیدی که روی زمین رخ می‌دهد، اقیانوس‌ها که تقریباً ۹۳ درصد، مسئول گرمای تغییرات آب و هوایی هستند، هنوز به اندازه‌ی کافی بررسی نشده‌اند. در حال حاضر، با وجود تحقیقات تازه‌ای که پرده از نقش فعالیت‌های انسانی در تغییرات محیطی بر می‌دارد، مانند دو موج گرمایی دریایی در سال ۲۰۱۶، همه چیز شروع به تغییر کرده است. در مطالعه‌ای که در نشریه‌ی انجمن هواشناسی آمریکا منتشر شد، گروهی از محققان برآورد کردند که به دلیل اثر کربن ناشی از فعالیت‌های انسانی، دو رویداد شدید در اقیانوس‌های استرالیا و آلاسکا به اندازه‌ی ۵۰ بار بیشتر رخ دادند.
تحقیقات در مورد اینکه تغییرات آب و هوایی حاصل از فعالیت‌های انسان تا چه اندازه منجر به رویدادهایی مانند خشکسالی و طوفان میشود، طی چند سال گذشته شکوفا شده است. اکنون دانشمندان می‌توانند رویداد واحدی را بررسی کنند و با دقت زیادی تعیین کنند که آیا تغییرات آب و هوایی نقشی داشته‌اند یا خیر و اگر داشته‌اند تا چه حد می‌تواند اثرگذار باشد؟
«جف روسنفلد» سردبیر نشریه‌ی انجمن هواشناسی آمریکا، در بیانیه‌ای گفت: «سال‌ها است که دانشمندان می‌دانند انسان‌ها خطر برخی رویدادهای شدید را تغییر می‌دهند. اما یافتن حوادث شدید متعددی که حتی بدون نفوذ انسان ممکن نبودند، مشخص می‌کند که ما داریم آب و هوای جدیدی را تجربه می‌کنیم، زیرا اقلیم جدیدی را ساخته‌ایم.»
رویدادهایی مانند امواج گرمایی ۲۰۱۶ خیلی جدی نیستند. همان‌طور که نشنأل جئوگرافیک گزارش می‌دهد، موج گرمایی بیش از اندازه‌ی اقیانوس که باعث آسیب به حیات دریایی تاسمانی، بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ شد نیز احتمالاً به دلیل تاثیر تغییرات آب و هوا بوده است. در مطالعه‌ای که در Nature Communications منتشر شده است، گروه تحقیقاتی برآورد کردند که تغییرات آب و هوایی حاصل از فعالیت‌های انسان، مدت زمان استثنائی و طولانیِ موج گرمای اقیانوسی را احتمالاً ۳۳۰ برابر بیشتر کرده‌اند.
در حال حاضر، میزان انتشارات کربن از اقدامات انسانی، ما را به برخی تغییرات مشخصِ اجتناب‌ناپذیر محدود کرده است. پیش‌نویس منتشر شده از گزارش ویژه‌ای توسط شورای بین‌المللی تغییر آب و هوا نشان می‌دهد که بلندپروازانه‌ترین هدف اقلیمی که در پاریس تنظیم شده است، تا قبل از سال ۲۰۵۰ انجام میشود. این امر باعث وقوع رویدادهای شدیدتری روی زمین و اقیانوس‌ها میشود.
محققان به دنبال راه‌هایی برای محافظت از مرجان‌ها و سایر گونه‌های مهم دریایی و جلوگیری از بدترین تاثیرات تغییرات آب و هوایی روی جوامع دریایی هستند. اما اقیانوس‌ها از پرخطرترین اکوسیستم‌های روی زمین هستند. فقط تعهد بین‌المللی برای محافظت از دورافتاده‌ترین مناطق دریایی، پاسخی مواثر به خطرات محیطی و تاثیرات آب و هوایی خواهد بود.
نوشته: لوو دل‌بلو
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد
